Hongarije

Dit jaar weer Hongarije maar dan anders, omdat we de andere kant van Hongarije op het oog hebben. Noord Oost Hongarije dus. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst een afstand van 1600 km overbruggen. En dat valt niet mee in de file. Het begint al als we vertrekken en horen dat bij Nijmegen 10 km file staat. Dus slaan het advies van onze elektronische gids in de wind en rijden richting Oberhausen. De drukte valt in eerste instantie mee, maar richting Wurzburg wordt het steeds drukker en staan we regelmatig in de file. Dus dan maar uit de file en overnachten we in Sommerach op camping Katzenkopf. We krijgen daar een plaats tegenover het toiletgebouw toegewezen, wat dit keer niet erg is, omdat het een mooi gebouw is. En nu maar hopen dat de volgende dag de file weg is, wat niet het geval blijkt te zijn. De file staat er nog. Ook bij Regensburg waar we in drie uur achttien kilometer verder komen. We beseffen dat we de grens met Hongarije deze dag niet meer gaan halen en landen nabij Melk zo'n tachtig kilometer voor Wenen.

Het kasteeltje "van" Stumpfer.
s-Avonds brandt er licht bij sommige ramen,
soms lijkt het of we schaduwen zien bewegen

Het "sprookjesachtige" klooster
van Melk

We komen daar terecht in Schönbühel an der Donau op de camping achter het Gasthof van de familie Stumpfer. Herr Stumpfer is niet zo aardig en een beetje apart. Bij de receptie hangt een spreuk “Wir lassen uns nicht hetzen, schließlich sind wir hier auf der Arbeit - nicht auf der Flucht. ” We weten het niet. We verdenken herr Stumpfer ervan weggelopen te zijn uit waarschijnlijk een griezelboek. In ieder geval niet uit een boek over klantvriendelijkheid. Want dat is hier ver te zoeken. Zo zeer zelfs dat het ook wel weer komisch aandoet. De camping ligt op een mooie plek aan de Donau met een mooi uitzicht op een kasteeltje, waarvan het ons niet zal verbazen als herr Stumpfer dit ook uit zijn boek heeft meegenomen.
Omdat we hier nu toch zijn bezoeken we het buitengewoon mooie klooster van Melk,

..op een moderne manier....

waar de geschiedenis op een moderne manier gepresenteerd wordt, wat dit keer eens wel gelukt is. Ook brengen we twee dagen een bezoek aan Wenen, wat zoals bekend mag zijn een prachtige stad is. Wij zullen daarom hier niet verder over uitweiden. Na vier nachten bij Stumpfer breken we op en hebben we nog 600 km te gaan, waarvan 550 km over de snelweg waar nu geen file meer is. In Miskolc gaan we van de snelweg af en gaan we terug, niet naar huis maar wel in de tijd. Na minstens 50 jaren terug zijn we aangeland in Felsötelekes. We zoeken daar de camping die we in onze gedachten hebben, maar zelfs als we er recht voor staan kunnen we hem niet vinden. Dus rijden we heen en weer en laten ons informeren door uiterst vriendelijke Hongaren die noch Engels noch Duits spreken en al helemaal niet weten wat een camping is, maar er alles aan doen om uit te leggen waar je het ergens anders zou kunnen vragen. Na wat heen en weer gereden te hebben is het de campingbaas ook opgevallen dat er sprake is van verkeer op de weg (auto's zie je hier nauwelijks) en wuift hij waar wij moeten zijn. De campingbaas is John, maar eigenlijk is John meer je vriend.

Opgaan in het geheel.

De camping blijkt een boerencamping te zijn met een mooi grasveld met wel acht plaatsen (commercieel zelfs wel meer), hoewel er volgens John maar hooguit vier vergeven worden. De camping heeft een klein maar goed onderhouden zwembad. Een mooi toilet gebouw met een riante badkamer (hebben we zo nog niet eerder gezien op een camping) en een toilet met een Hongaars slot, wat dus niet werkt. Naast John is er de Hongaarse vriendin van John, die zich meestal op de achtergrond houdt en de kat Guus op drie poten, die soms langskomt, maar nooit voor lang en Bram de duitse herder, die s-nachts met zijn donkere bas woef samen met zijn dorpskornuiten (waarvan er vele zijn) bij tijden laat horen dat hij over ons waakt en we niet bang hoeven te zijn voor rondtrekkende roverbendes. Dan is er ook nog de schitterende omgeving met glooiende heuvels, waardoor je wenst hier altijd te kunnen blijven. Als wij aankomen is er nog een echtpaar op de camping waar wij twee gezellige avonden mee doorbrengen, maar als zij vertrekken zijn we alleen op de camping. Wij wanen ons in een boek uit het verleden en toch ontbreekt er iets.

Knus en gezellig.

Dat iets komt de volgende dag de camping en ons leven binnenrijden met hun illustratieve vouwwagencaravan (Wauw, daar hebben wij dus ook in gezeten). Het uiterst sympathieke gezin van Hanneke de Jager.  (Soms, heel soms, kom je mensen tegen die je nog niet eerder ontmoet hebt, maar waarbij je het gevoel hebt dat je ze altijd al gekend hebt.) Zij maken het plaatje compleet en kunnen wij gaan genieten van de dorpjes, steden, grotten in deze schitterende omgeving.                                                      

Eger, de kathedraal

Straatje in Eger

Groeten uit Eger

Eger, gezicht op de stad vanaf de burcht

Miskolc, minder grijs .......

....dan gedacht.

Daar is het mooie maar toeristische Eger, het mooie (in het ANWB boekje als grijs ?? afgeschilderd) stadje Miskolc. Het thermaalbad in Miskolc (een must). De mooie natuurparken en niet te vergeten de grotten in het Aggtelek National Park.

Beeldhoudwerk door de natuur.
Aggtelek National Park

Maar vooral ook het leven in deze mooie dorpjes waar de tijd en het leven zo zijn eigen eigen tempo heeft.

Zoals vroeger

Verre vergezichten

Een mooi kleurtje

John maakt de soep.

Eten doen we meestal op ons gaspitje op de camping maar ook in restaurantjes, waar je goedkoop goed (en veel) kunt eten En natuurlijk eten we de heerlijke goulash soep van John, die hij elke woensdag voor de “hele” camping maakt. Na bijna twee weken, die veel te snel zijn omgegaan moeten we weer richting huis. We willen op de terugweg toch nog graag even naar Herr Stumpfer, waar we na een blik van herkenning nu eens zelf met voorrang behandeld worden. Hier besluiten we de volgende dag naar Heidelberg te rijden. We komen hier terecht in het dorpje Neckargemünd op de erg commerciële camping “An der Friedenbrücke”, maar waar we wel de boten op de Neckar voor onze tent voorbij zien trekken. We zijn hier weer terug in de werkelijkheid. We blijven hier twee nachten en bezoeken met de lijnbus het mooie stadje Heidelberg. Aan het eind van het dagje Heidelberg nog even met het kabeltreintje de berg op naar het slot.

Heidelberg - Het schitterend slot van onze vakantie

Zie ook onze Vakantie Hongarije 2011

©2012 www.barocknet.nl