Rome

Vaticaan, Cortile della Pigna

Van de vele mogelijke wegen kiezen wij de luchtwegen naar adembenemend Rome. En daarom vertrekken wij met Transavia van het nog kleine, overzichtelijke en intieme vliegveld Rotterdam/Den Haag naar het grote, onoverzichtelijke en onpersoonlijke vliegveld Aeroporto Leonarda da Vinci bij Fiumicio. Na ver lopen en enig zoeken maar vooral lang wachten rollen onze koffers van de band en kunnen wij onze taxi gaan zoeken.

De mond van de waarheid

Die taxi hadden wij al via internet geboekt voor een heel redelijke prijs. En dat was een goede zet, want in de aankomsthal staat al een keurig in driedelig kostuum gekleed iemand met onze naam te wapperen, zodat wij een uurtje later onze intrek kunnen nemen in ons hotel aan de rand van de stad. Inmiddels is het eind van de dag in zicht en zoeken wij uitgehongerd naar voedsel in de omgeving van het hotel, wat wij vinden op loopafstand van het hotel. Dit restaurant is tot één uur s-nachts open dus wij kunnen daar rustig en door de aangename temperaturen in de buitenlucht eten. Wij kiezen voor het volksvoedsel Pizza, wat hier van betere kwaliteit is dan bij ons in de supermarkt, zeker als je honger hebt. Tegen twaalven zijn wij terug in het hotel waar wij als een blok in slaap vallen onder de warme dekens die ons beschermen tegen de airco die we achteraf gezien wel een tandje te hoog hebben gezet. De nachten op onze kamer in het hotel duren eeuwig, door dikke gordijnen en de grote boom voor het raam blijft het nacht, zodat wij de volgende morgen een half uurtje later dan gepland van een prima ontbijt genieten.

Rome vereist veel voetenwerk....
(Musei Capitolini)

En dan is er Rome. Bij een Tabac kopen we een dagkaart voor metro en bus en laten wij ons met bus en metro vervoeren tot nabij het kolossale Collosseum. Een indrukwekkend gebouw omringd door veel volk, waarbij wij ons afvragen of dat nou komt door de toeristen, de groepen Japanners of de gidsen die ons graag willen begeleiden. De gidsen schudden we van ons af en besluiten later, als we tijd over hebben het bouwwerk van binnen te bezichtigen. En dat is dan direct een inschattingsfout. In Rome heb je met vier dagen geen tijd over. En dat is jammer.

...dus goeie schoenen
(Via del Babuino)

Wij volgen deze dagen de routes uit het boekje “Rome, stap voor stap” en komen zo langs De Thermen van Caracalla, ongetwijfeld interessant maar er is weinig drukte, dus ook deze bekijken we van een afstand. Komen langs “De mond van de waarheid”. Niet alleeen omdat er een lange rij staat doen wij de waarheids test niet, maar vooral omdat onze waarheid is dat we honger hebben. Dus eten we op een alleraardigst Italiaans pleintje nabij de Tiger waar we bediend worden door een wel erg aardige en amicale ober. Vervolgens zijn we erg onder de indruk van o.a de tempels Hercules en Portunus, maar vooral ook door de gebouwen aan het Piazza Venezia. Door de drukte

Romein

ook de ideale plek om even het oversteken via het zebrapad te oefenen op zijn Italiaans: automobilist aankijken en gewoon doorlopen en dat gaat wonderbaarlijk goed. Hier bezoeken we ook het Musei Capitolini, wat ook al meer dan de moeite waard is. (tenminste als je bezig bent aan je eerste dag). Hebben van hieruit ook een geweldig uitzicht op het Forum Romanum. Helaas kunnen we hier niet doorheen lopen omdat linksom de weg geblokkeerd is door een demonstratie en rechtsom geen ingang is. (komen we achter). Wandelen door een aantal straatjes terug naar het Collosseum en dan hebben onze voeten het ook wel gehad voor vandaag.

Venus
(Musei Capitolini)

Terug met de Metro naar Termini. En dan..! Gelukkig hebben we een foto gemaakt van de naam van de bushalte vanwaar we vertrokken, zodat bij navraag we bus 910 moeten hebben.
Onze afstand op onze GPS die constant aangeeft hoever we van het hotel verwijderd zijn loopt in de bus netjes terug, maar bij 1 kilometer weer op. Na onze positie ongeveer bepaald te hebben stappen we enkele haltes verder uit en aangezien dit vlakbij een restaurant is eten we hier. Na een eindje terug met de bus en een stukje loopes zijn we tegen elven weer terug op onze basis.

Romeinse

De volgende morgen met de bus naar Barberinii en de metro naar Spangas waar we terecht komen op de Spaanse trappen. Hadden we iets meer van verwacht, maar dat kwam misschien ook door het weer. Het regent. Dus even schuilen in een caféetje waar we erachter komen dat koffie in het Italiaans expresso is en Amerikaanse koffie koffie. Na de koffie is het droog en wandelen we door de mooie winkelstraten naar de Piazza del Popolo. Beklimmen de trappen naar het panorama terras van Pincio met het schitterende uitzicht, waar we een panini kopen en waar we even kunnen uitrusten op een van de bankjes. Wandelen nog even in het park van Borghese, voordat we onze route voortzetten door de winkelstraten naar de Trevifontein. Een ondanks de drukte geweldige fontein. Na dit moois nog even naar de Piazza del Quirinale. En dan is deze dag ook weer om. Eten doen we wederom in het restaurantje in de buurt van het hotel.

Overzicht op het St Pietersplein op het hoogste punt van de Basiliek

De derde dag is voor de paus. Een belevenis natuurlijk om op het Sint-Pietersplein te staan. Wij sluiten aan in de lange, lange rij (á la Efteling) en worden bij de beveiliging goedgekeurd om door te gaan.

Personeel van de Paus

Bij het bordje Copula (waar doet ons dat toch aan denken?) is er nog een rij. De entree voor de Copula is 5 Euro pp.

Ouderdom komt met gebreken
(Vaticaan)

Dat moeten we dus doen. (Achteraf gezien vragen wij ons toch af waarom hier geen waarschuwingsbordjes staan, want de klim, waar wij dan nog geen weet van hebben, is heftig. Maar zo begrepen wij, de paus is niet zo van middelen die behoeden voor ongewenste situaties) De trap naar boven begint breed maar hoe hoger we komen hoe smaller de treden , hoe warmer het wordt en hoe nauwer de doorgang. En er is geen weg terug. Net als wij denken dat we vast gaan lopen is daar het hoogtepunt en volgt de ontspanning met een geweldig uitzicht over het Sint-Pietersplein en Rome. Terug bewonderen we de Sint-Pietersbasiliek van binnen en eten op de stoep voor de Pieter een panini. Het is drie uur als we het museum bezoeken. Om vier uur sluit het museum de poorten, maar de echte sluitingstijd is zes uur.

We hebben nu een goed beeld van Rome.
(Musei Vaticani)

We kunnen dus op ons gemak rondkijken in dit super mooie museum. Vooral zijn we onder de indruk van de Sixtijnse kapel. Na het museum is er nog tijd om rond te kijken bij het Castel Sant Angelo, voordat we met de metro terug gaan naar Barberinii waar we eten in een van de restaurantjes. Afrekenen doen we met de bankpas, wat niet mogelijk is, terwijl we al wel de pincode ingevoerd hebben. Discussie dus met de baas, die tegenwerpt dat Italië in Europa nog niet zover is als Hollande, waar wij hem gelijk in geven en we dan toch maar besluiten te betalen met de creditcard en zeker terug zullen komen als er dubbel afgeschreven wordt en niet om alsnog de fooi te brengen.

Doorkijkje naar de Piazzo Venezia

Alweer de laatste dag gaan we naar Piazza Navona, maar niet voordat we het Pantheon bezocht hebben, alweer zo'n geweldig bouwwerk. Helaas regent het als we op de Piazza Novona zijn, overigens ook zo'n geweldig plein met schitterende beelden en fonteinen. Door de regen zoeken we (uit het boekje) het restaurantje Osteria del Anima. Inderdaad een goede keus, we kunnen hier rustig eten en worden niet als we uitgegeten zijn de regen in gejaagd.

Metalen romein
(Musei Capitolini)

Toch komt de tijd om weer op stappen. Maar niet voordat we een aantal paraplu's voor de afgedongen prijs van euro 3,-- (vraagprijs 5 euro) hebben aangeschaft. Leuke historische winkelstraatjes in deze buurt. Daarna terug naar het Piazzo del Popolo, waar we in stromende regen maar wel in een afgesloten verwarmde grote partytent onze laatste en perfecte avondmaaltijd nuttigen.

Jong .....
(Musei Vaticani)

Dan naar het hotel met de metro. Onderaan de metro wacht ons, volgens het bordje wat ze voor zich heeft, een jong autistische meisje. Met neergeslagen ogen heeft ze achteraf waarschijnlijk alleen oog voor de bobbels in onze broek. In onze ooghoeken zien we dat ze kort contact heeft met een jongetje van ca. 12 jaar..Dit jongetje stapt eveneens in onze metro. Na het uitstappen uit de drukke metro bungelt ineens onze portefeuille uit de broek. Het jongetje had waarschijnlijk niet verwacht dat onze portefeuille met een koord bevestigd is aan onze broekriem. We zijn hem gelukkig dit keer te slim af. Na nu alle facetten van Rome ondervonden te hebben is het weer tijd om naar huis te gaan!.

Ci vediamo!!!
(Musei Vaticani)

PS. Is vier dagen te kort voor Rome? Ja, daar kunnen we kort over zijn. Aan de andere kant, na vier dagen moeten alle indrukken en beelden ook nog verwerkt worden en wat dat betreft is vier dagen voor het moment ook wel weer genoeg. We hebben hierboven overigens slechts een zeer verkorte weergave kunnen geven van wat we allemaal ervaren en gezien hebben. We hebben ook veel niet gezien, wat dat betreft hadden we toch een muntje over onze schouder moeten gooien in de Trevi fontein.


                                                              ©2012 www.barocknet.nl 

Hongarije

Dit jaar weer Hongarije maar dan anders, omdat we de andere kant van Hongarije op het oog hebben. Noord Oost Hongarije dus. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst een afstand van 1600 km overbruggen. En dat valt niet mee in de file. Het begint al als we vertrekken en horen dat bij Nijmegen 10 km file staat. Dus slaan het advies van onze elektronische gids in de wind en rijden richting Oberhausen. De drukte valt in eerste instantie mee, maar richting Wurzburg wordt het steeds drukker en staan we regelmatig in de file. Dus dan maar uit de file en overnachten we in Sommerach op camping Katzenkopf. We krijgen daar een plaats tegenover het toiletgebouw toegewezen, wat dit keer niet erg is, omdat het een mooi gebouw is. En nu maar hopen dat de volgende dag de file weg is, wat niet het geval blijkt te zijn. De file staat er nog. Ook bij Regensburg waar we in drie uur achttien kilometer verder komen. We beseffen dat we de grens met Hongarije deze dag niet meer gaan halen en landen nabij Melk zo'n tachtig kilometer voor Wenen.

Het kasteeltje "van" Stumpfer.
s-Avonds brandt er licht bij sommige ramen,
soms lijkt het of we schaduwen zien bewegen

Het "sprookjesachtige" klooster
van Melk

We komen daar terecht in Schönbühel an der Donau op de camping achter het Gasthof van de familie Stumpfer. Herr Stumpfer is niet zo aardig en een beetje apart. Bij de receptie hangt een spreuk “Wir lassen uns nicht hetzen, schließlich sind wir hier auf der Arbeit - nicht auf der Flucht. ” We weten het niet. We verdenken herr Stumpfer ervan weggelopen te zijn uit waarschijnlijk een griezelboek. In ieder geval niet uit een boek over klantvriendelijkheid. Want dat is hier ver te zoeken. Zo zeer zelfs dat het ook wel weer komisch aandoet. De camping ligt op een mooie plek aan de Donau met een mooi uitzicht op een kasteeltje, waarvan het ons niet zal verbazen als herr Stumpfer dit ook uit zijn boek heeft meegenomen.
Omdat we hier nu toch zijn bezoeken we het buitengewoon mooie klooster van Melk,

..op een moderne manier....

waar de geschiedenis op een moderne manier gepresenteerd wordt, wat dit keer eens wel gelukt is. Ook brengen we twee dagen een bezoek aan Wenen, wat zoals bekend mag zijn een prachtige stad is. Wij zullen daarom hier niet verder over uitweiden. Na vier nachten bij Stumpfer breken we op en hebben we nog 600 km te gaan, waarvan 550 km over de snelweg waar nu geen file meer is. In Miskolc gaan we van de snelweg af en gaan we terug, niet naar huis maar wel in de tijd. Na minstens 50 jaren terug zijn we aangeland in Felsötelekes. We zoeken daar de camping die we in onze gedachten hebben, maar zelfs als we er recht voor staan kunnen we hem niet vinden. Dus rijden we heen en weer en laten ons informeren door uiterst vriendelijke Hongaren die noch Engels noch Duits spreken en al helemaal niet weten wat een camping is, maar er alles aan doen om uit te leggen waar je het ergens anders zou kunnen vragen. Na wat heen en weer gereden te hebben is het de campingbaas ook opgevallen dat er sprake is van verkeer op de weg (auto's zie je hier nauwelijks) en wuift hij waar wij moeten zijn. De campingbaas is John, maar eigenlijk is John meer je vriend.

Opgaan in het geheel.

De camping blijkt een boerencamping te zijn met een mooi grasveld met wel acht plaatsen (commercieel zelfs wel meer), hoewel er volgens John maar hooguit vier vergeven worden. De camping heeft een klein maar goed onderhouden zwembad. Een mooi toilet gebouw met een riante badkamer (hebben we zo nog niet eerder gezien op een camping) en een toilet met een Hongaars slot, wat dus niet werkt. Naast John is er de Hongaarse vriendin van John, die zich meestal op de achtergrond houdt en de kat Guus op drie poten, die soms langskomt, maar nooit voor lang en Bram de duitse herder, die s-nachts met zijn donkere bas woef samen met zijn dorpskornuiten (waarvan er vele zijn) bij tijden laat horen dat hij over ons waakt en we niet bang hoeven te zijn voor rondtrekkende roverbendes. Dan is er ook nog de schitterende omgeving met glooiende heuvels, waardoor je wenst hier altijd te kunnen blijven. Als wij aankomen is er nog een echtpaar op de camping waar wij twee gezellige avonden mee doorbrengen, maar als zij vertrekken zijn we alleen op de camping. Wij wanen ons in een boek uit het verleden en toch ontbreekt er iets.

Knus en gezellig.

Dat iets komt de volgende dag de camping en ons leven binnenrijden met hun illustratieve vouwwagencaravan (Wauw, daar hebben wij dus ook in gezeten). Het uiterst sympathieke gezin van Hanneke de Jager.  (Soms, heel soms, kom je mensen tegen die je nog niet eerder ontmoet hebt, maar waarbij je het gevoel hebt dat je ze altijd al gekend hebt.) Zij maken het plaatje compleet en kunnen wij gaan genieten van de dorpjes, steden, grotten in deze schitterende omgeving.                                                      

Eger, de kathedraal

Straatje in Eger

Groeten uit Eger

Eger, gezicht op de stad vanaf de burcht

Miskolc, minder grijs .......

....dan gedacht.

Daar is het mooie maar toeristische Eger, het mooie (in het ANWB boekje als grijs ?? afgeschilderd) stadje Miskolc. Het thermaalbad in Miskolc (een must). De mooie natuurparken en niet te vergeten de grotten in het Aggtelek National Park.

Beeldhoudwerk door de natuur.
Aggtelek National Park

Maar vooral ook het leven in deze mooie dorpjes waar de tijd en het leven zo zijn eigen eigen tempo heeft.

Zoals vroeger

Verre vergezichten

Een mooi kleurtje

John maakt de soep.

Eten doen we meestal op ons gaspitje op de camping maar ook in restaurantjes, waar je goedkoop goed (en veel) kunt eten En natuurlijk eten we de heerlijke goulash soep van John, die hij elke woensdag voor de “hele” camping maakt. Na bijna twee weken, die veel te snel zijn omgegaan moeten we weer richting huis. We willen op de terugweg toch nog graag even naar Herr Stumpfer, waar we na een blik van herkenning nu eens zelf met voorrang behandeld worden. Hier besluiten we de volgende dag naar Heidelberg te rijden. We komen hier terecht in het dorpje Neckargemünd op de erg commerciële camping “An der Friedenbrücke”, maar waar we wel de boten op de Neckar voor onze tent voorbij zien trekken. We zijn hier weer terug in de werkelijkheid. We blijven hier twee nachten en bezoeken met de lijnbus het mooie stadje Heidelberg. Aan het eind van het dagje Heidelberg nog even met het kabeltreintje de berg op naar het slot.

Heidelberg - Het schitterend slot van onze vakantie

Zie ook onze Vakantie Hongarije 2011

©2012 www.barocknet.nl

Deventer

Poster op bouwschutting

Deze dag naar Deventer. Na onze auto geparkeerd te hebben in de Bor(d?)eelgarage vlak bij de Mediamarkt (als Deventer tegenviel konden we nog altijd daar na toe) spoedden wij ons naar de VVV. De VVV is gevestigd in de Waag. Direct al zo'n mooi historisch pand.

Gewaagd: De Waag

Er blijken twee stadswandelingen te zijn. Een lange en een korte, wat niet in de prijs tot uiting komt, want beide kosten euro 2,50. De aardige VVV medewerkster raadt ons aan eerst de korte route te doen en daarna de lange, want de meeste mensen doen dit. Dus kiezen wij eerst de lange route van 4,5 km á 2 uur. Maar eerst koffie op een terrasje op het nu nog rustige Brink plein. De koek doen we nog niet en is niet nodig, want die krijgen we later op de dag op een ander terras er gratis bijgeleverd. (welliswaar in mini verpakking).  De route loopt (eh wij lopen) langs tal van schitterende historische gebouwen, waarbij het toch weer heel handig is zo'n wandelgidsje te hebben, zodat we ook op de details gewezen worden. En daar zijn er genoeg van.

"Zagende figuren"

                                                                            

't huis De Swarte Cat

Uiteraard bezoeken we ook de Lebuïnuskerk. Een kerk met een eenvoudig interieur, maar misschien juist daarom erg mooi. Vooral de grote gotische hallen met hoge gewelven maken indruk. Vlakbij de kerk is het stadshuis. Deze is te bezoeken en dat doen we dan ook. Mooie kamers, schilderijen en wand- en plafondversieringen.

In het stadhuis.

Als we de trap op willen worden we tegengehouden, dit is niet toegestaan omdat zoals de bode zegt hier de ambtenaren aan het werk zijn. En dat is nou jammer, want juist dat hadden we wel eens willen zien.
De folder van het stadhuis was alleen in het  Duits en Engels beschikbaar. Het zou dus mooi zijn als ze die aan het vertalen zijn.

Op de nieuwe markt gebruiken we de lunch en daar is ie dan: 

Gratis bij de koffie

Verder wandelen we, staan stil bij mooie gevels met interessante teksten.

En rusten nog wat uit in de stadstuin bij het voormalig klooster.

Tulpen in de stadstuin

Via de Kranensteeg en langs de IJssel komen we weer terug bij ons beginpunt.

We hebben over deze 2 uur ruim 5 uur gedaan. We zouden nog graag de korte wandeling doen, maar onze voeten willen dat niet. Wordt dus een volgende keer.

En dat hebben we.

Deze tocht werd mede mogelijk gemaakt door het mooie weer.

                                                          ©2012 www.barocknet.nl